Από τον ΑΟ Πρωτέα στην Κ20 του Άρη

Σταυρόπουλος Ηλίας για κάποιους απλά ένα όνομα, για τους φιλάθλους του Άρη ένας πολλά υποσχόμενος νέος και ταλαντούχος ποδοσφαιριστής, για την οικογένεια του ΑΟ Πρωτέα ένα δικό της παιδί.
Πρέπει να ήταν Σεπτέμβριος του 2004 όταν ο κύριος Βασίλης έφερε στην Ακαδημία μας τον μικρό Ηλία να διδαχθεί τα μυστικά του ποδοσφαίρου.
Από την πρώτη στιγμή ήταν εμφανές ότι ο μικρός αυτός είχε κάτι διαφορετικό, κάτι ιδιαίτερο η πορεία του και το επερχόμενο αποτέλεσμα να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στην ΠΑΕ Άρη εξάλλου μαρτυρούν το γεγονός.
Ο Ηλίας ανδρώθηκε στην Ακαδημία μας έχοντας την τύχη να έχει δίπλα του έναν πατέρα που όλα αυτά τα χρόνια δεν εξέφρασε ποτέ παράπονο ή διαμαρτυρία στην κατεύθυνση που η Ακαδημία χάραζε και ούτε ποτέ επενέβαινε στο παιδί του με νουθεσίες και καθοδηγήσεις πάνω στο ποδόσφαιρο. Η διαίσθησή του τον προέτρεπε να εμπιστευτεί την επιλογή του και κατ’ επέκταση την Ακαδημία μας.
Η μεγάλη του εμπιστοσύνη προς την Ακαδημία μας, και για αυτό τον ευχαριστώ προσωπικά ως Πρόεδρος, φάνηκε στη μεγάλη απόφαση που πήρε το καλοκαίρι του 2008, που ο Ηλίας μέλος μιας εκ των καλύτερων ομάδων (ακολουθούν και άλλες ομάδες της Ακαδημίας που έχουν σπάνιο ταλέντο και ήδη έκαναν αισθητή την παρουσία τους στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι της πόλης), γεννηθέντες 1995 που είχε να επιδείξει η πόλη μας αήττητη για δύο χρόνια μέσα στη Θεσσαλονίκη και εκτός αυτής. Πρωταθλήτρια μία χρονιά στο 9Χ9 junior και την επόμενη στο11Χ11 πρωτάθλημα της ΕΠΣΜ, η οποία αποχώρησε από τον Πρωτέα για ιδιαίτερο λόγο (φεύγει ο προπονητής και ακολουθούν οι γονείς από πίσω) από τους 16 αθλητές έμειναν οι 3 κοντά μας, ένας από αυτούς ήταν και ο Ηλίας.
Δούλεψε πολύ, αγαπούσε ιδιαίτερα αυτό που έκανε, πάλεψε χωρίς να διαμαρτύρεται, σπάνια τον άκουγες να μιλάει, μιλούσε όμως στο γήπεδο και έκανε τους αντιπάλους του να τον σέβονται.
Και εδώ έχω να καταθέσω μια προσωπική μαρτυρία που ακόμα και σήμερα που το σκέφτομαι με κάνει να συγκινούμε. Έχει να κάνει με τη συμμετοχή μας στο Παγκρήτιο Τουρνουά το 2006 στο Ηράκλειο της Κρήτης όπου για άλλη μία φορά φτάσαμε αήττητη στον τελικό με την ομάδα του Εργοτέλη. Οι ομάδες που συμμετείχαν στο τουρνουά ήταν ΟΦΗ, Εργοτέλης, ΠΑΟ Γιαννιτσά, Ολυμπιακός, ΑΕΚ, Πανιώνιος.
Το παιχνίδι δύσκολο, ο αντίπαλος καλός, η ομάδα μας έχανε 2-1 όταν είδαμε κάτι που έκανε πολλούς (γονείς – συνοδούς) να δακρύσουν στην κερκίδα, ο Ηλίας έπαιζε και έκλεγε. Δεν μπορούσε να δεχτεί ότι χάναμε, Η υπερπροσπάθεια όλων και το παράδειγμα του Ηλία, μας έκανε να γυρίσουμε το ματς και να κερδίσουμε 3-2.
Αθλητές άλλων ομάδων και ιδιαίτερα του ΟΦΗ φώναζαν ρυθμικά το όνομα «Σταυρόπουλος» από την κερκίδα και κάποιοι του ζητούσαν αυτόγραφο μετά το τέλος του αγώνα ήταν μόλις 9 ετών.
Ο Ηλίας έμεινε κοντά μας μέχρι και την πρώτη χρονιά του εφηβικού, στη συνέχεια μεταγράφηκε στη συνεργαζόμενη μαζί μας ομάδα της ΑΕ Φιλύρου έπαιξε ένα χρόνο Α΄ κατηγορία και από εκεί τον πήρε ο Άρης στην Κ20.
Σήμερα είναι επαγγελματίας αθλητής στην ΠΑΕ Άρης. Εμείς τον ευχόμαστε να έχει καλή επαγγελματική σταδιοδρομία και σύντομα να φορέσει τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδος, το αξίζει.
Ηλία και Βασίλη σας ευχαριστούμε που μας εμπιστευτήκατε και χαιρόμαστε που βάλαμε και εμείς ένα μικρό λιθαράκι στο ταξίδι του Ηλία, θα τον αγαπάμε για πάντα και για ότι χρειαστείτε θα είμαστε πάντα δίπλα σας.